Gisteren zag ik een zin langskomen die heel mooi aansluit bij onderstaande tekst: "Elk mens heeft zijn eigen unieke melodie".
Zo vaak proberen te klinken als een ander, zo vaak vechten we tegen onze schaduwen, de donkere, zware tonen in onze muziek. Maar waar licht is, is schaduw. In het donker bestaat immers geen schaduw. Ze horen bij elkaar, net als de golfslag van zee. Net zoals uitademen volgt op inademen, en inademen volgt op uitademen.
We kunnen alleen ons eigen pad lopen, de slag van onze eigen innerlijke drum volgen, de muziek die voortkomt uit het diepste van onze ziel laten klinken, inclusief de donkere, zware klanken. Een ander kan dat niet voor ons doen. En hoe meer we proberen te klinken als een ander, hoe meer spanning we zullen ervaren, want ons instrument is maar voor 1 melodie geschikt...onze eigen unieke klank.
Het gaat niet om het einde van het muziekstuk, maar om het geheel. Het gaat om de zoektocht, het zoeken naar onze unieke klanken, de lichte en de zware tonen en die leren samenbrengen tot ons eigen unieke muziekstuk en deze in de wereld brengen.
