Als je werkt met vragen rondom het thema ‘Identiteit’ moet je natuurlijk wel een idee hebben van wat dat dan precies is. Een kader, een theorie van waaruit je werkt. Een definitie op zijn minst. Maar om eerlijk te zijn..ik weet het niet precies. Ik ben al zolang ik mij kan herinneren met dit thema bezig, maar er zijn zoveel definities en invullingen en uitwerkingen en allemaal zeggen ze wel iets, maar toch ook niet helemaal. Onder psychologen en filosofen is al helemaal geen overeenstemming.
Toch weten we allemaal intuïtief dat het te maken heeft met wie je bent. Maar wat valt dan allemaal onder het begrip identiteit? Is het aangeboren of aangeleerd? Is het blijvend of aan verandering onderhevig? Als je een hersenbeschadiging krijgt, ben je dan nog steeds wie je bent of ben je dan iemand anders? Er zijn genoeg ideeën, maar uiteindelijk hangt het er vanaf wie je het vraagt, wat voor antwoord je krijgt. Sommige mensen spreken over een blauwdruk, je authentieke zelf, je ziel of geest, je kern. Maar elke definitie is een benadering van iets wat eigenlijk heel ongrijpbaar is en toch zo aanwezig op elk moment van ons leven.
Op de website van Jan van der Mooren, filosoof, kwam ik onderstaande citaat tegen: “…in de momenten dat we het gevoel hebben dat we spontaan onszelf kunnen zijn en er toch helemaal bijhoren in onze sociale omgeving, benaderen we het dichtst de ervaring van heelheid; met andere woorden, dan zijn we wie we geloven dat we zijn en willen zijn. Dit is de kortst mogelijke samenvatting van de theorie van Axel Honneth. Hij noemt de ervaring van heelheid ‘identiteit’. Net als Honneth zie ik identiteit niet als iets wat je van te voren kunt beschrijven om er vervolgens doelgericht naar toe te werken. Het is een altijd doorgaande innerlijke dynamiek, een strijd om erkenning die ten diepste een strijd om zelferkenning is.” Door dat stukje kreeg ik inzicht in veel gevoelens en gedachten die ik heb (gehad) over identiteit en het gaf me richting daar waar ik in cirkeltjes bleef ronddraaien in mijn denken. En bovenal besefte ik dat jij niks hebt (en ik ook niet) aan een prachtig omschreven definitie of theoretisch verhaal. Wat we nodig hebben zijn praktische handvaten waarmee ik mijn werk als coach kan doen en waarmee jij zicht krijgt op JOU. Een richtlijn waarmee wij jouw zoektocht kunnen aangaan om uiteindelijk meer vreugde, vrede en harmonie in je leven te ervaren. Want dat is een van die aspecten van identiteit en eigenlijk een basisovertuiging die ik door dat stuk helder kreeg: Hoe meer je in harmonie leeft met jezelf, hoe meer vreugde en vrede je ervaart in je leven. En ik geloof dat dat is waar we uiteindelijk allemaal naar op zoek zijn: die ervaring van heelheid. Vreugde en vrede met ons leven, met wie we denken te zijn en willen zijn. wordt vervolgd...