Ik vind dat een hele mooie beschrijving. De ervaring van heelheid…ik noem dat zelf ‘het gevoel dat het klopt’. Dat kan gepaard gaan met bijvoorbeeld een gevoel van intense (levens)vreugde, een uitbarsting van energie, een hele diepe innerlijke kalmte of een zalige stilte van binnen.
Ook het niet van tevoren kunnen beschrijven van die identiteit, dat het een proces is, een doorgaande innerlijke dynamiek vind ik heel treffend. Woorden die ik zelf niet eerder heb kunnen vinden, maar wel zo ervaar. Deze woorden geven mij nu richting in het beschrijven van wat ik doe en wil en geloof.
Ik geloof dat identiteit een proces is dat een leven lang doorgaat, mede doordat je jezelf ontwikkelt. Wat je meemaakt in je leven (ver)vormt je en dwingt je steeds weer om jezelf opnieuw uit te vinden. En dan doet een definitie er niet meer toe. Je hebt dan ook niet een bepaald specifiek punt waar je naar toe moet werken, iets wat je moet bereiken. Alleen het bewust worden van hoe je je voelt. De maatstaven voor een ‘kloppende’ identiteit zijn mijns inziens dat gevoel, de (on)vrede die je ervaart in en met jezelf. (Ont)spanning die zich in je lichaam laat zien. Het gaat in mijn werk dan ook niet om een specifiek antwoord dat we moeten vinden, maar om het achterhalen van hoe jij in je vel zit. Ervaar je vrede met jezelf of wringt het ergens? Het gaat om het uitzoeken en leren herkennen welke signalen bij jou horen die jou aangeven dat er iets niet klopt maar juist ook wanneer het wel klopt.
Soms reageren mensen op verandering met opmerkingen als: “ja maar je was altijd zo…” Dat kan…maar op gegeven moment kun je ervaren dat dat niet meer het geval is. Er wringt iets, het klopt niet meer. Blijkbaar is er de behoefte om jezelf te herijken. En de enige die dat kan bepalen, ben jij! Jij voelt wanneer je in harmonie leeft met jezelf en wanneer niet. Mensen hebben niet het recht om jou dezelfde te willen houden als dat je was. Ik durf zelfs te zeggen dat dat tegennatuurlijk is. “De mens is een lerend systeem” zegt mijn schoonvader altijd. En dat ben ik met hem eens. Alles wat je tegenkomt in je leven heeft invloed op wie je bent. Dat vormt je, geeft je nieuwe inzichten en dat kan de behoefte geven om opnieuw vorm te geven aan wie je bent.
Het kan ook zijn dat je gedurende lange tijd een essentiële kant van jezelf hebt moeten ontkennen. Dit kom je bv vaak tegen bij seksuele geaardheid. Als in jouw omgeving homoseksualiteit niet geaccepteerd werd, kan dit tot een diepe ontkenning van jezelf leiden. Zodanig dat je je er niet eens meer bewust van bent. Tot een moment dat dat stukje in jou van zich laat horen. En dan ineens wordt je je bewust van een innerlijke onrust, ‘er klopt iets niet’. En als je dan, na een tijdje, hebt kunnen ervaren en omarmen dat dit deel is van jou dan kan dat een diep gevoel van kracht, vreugde en rust geven, ondanks dat de situatie nog steeds heel complex kan zijn. Eenvoudigweg omdat je met jezelf in harmonie komt.
Dit is natuurlijk een heel uitgesproken voorbeeld. Het kan ook veel subtieler zijn, zoals bv met persoonlijkheidskenmerken zoals spontaniteit. Dit kan geblokkeerd raken door de omgeving waarin je opgroeide, maar ook door bv ziekte in de kindertijd.
Oorzaken waardoor je jezelf kwijt kunt raken zijn zeer divers. Ook hoe je jezelf kwijt kunt raken, waar de harmonie met jezelf verstoord raakt kan heel subtiel of heel uitgesproken zijn.
Maar doel is die harmonie terug te vinden en zodoende de ervaring van heelheid en daarmee de (levens)kracht en vreugde weer te laten stromen.
Wordt vervolgd...