Een jaar of 7 geleden vertelde een vriendin mij over de opleiding die ze aan het volgen was. Wat ze vertelde raakte me en intrigeerde me zowel vanuit persoonlijke interesse als vanuit professionele. Ze gaf me een boek van het model waar ze over leerde, een model om te werken met ontwikkelingstrauma, genaamd NARM. Na een eerste vluchtige blik door het boek, liet ik het nog een tijdje liggen omdat er dingen in stonden die me raakte en ik bang was voor wat ik verder zou lezen en wat dat met me zou doen. Maar na een tijd trok het boek toch weer en was ik er blijkbaar klaar voor en ik verslond het bijna in een keer. “Als ik toch OOIT eens deze opleiding zou kunnen volgen” verzuchte iets diep in mij…
Na een tijdje drong zich een terugkerend probleem weer aan me op en ik besloot een therapeut te zoeken die met dit model werkte. Zo gezegd, zo gedaan…en na zo’n twee jaar merkte ik iets bij mezelf…het duurde even voor ik door had wat dat was, want dat gevoel kende ik niet: LEVENSENERGIE.
Ineens snapte ik hoe het kon dat mensen die er fysiek gezien nog slechter aan toe waren als ik, toch in staat waren iets van werk te doen…iets waar zij passie voor hadden. Ik had dat nooit begrepen, want ik was zo vreselijk moe en leeg dat ik weinig gedaan kreeg. Maar nu begreep ik het. En langzaam vormde zich een verlangen in mij, voelde ik een toekomst verschijnen in mijn hart. En ‘ineens’ bevond ik mij in een gesprek met het UWV…Een instantie die ik bijna dwangmatig vermeed sinds ze me eindelijk met rust lieten. Een instantie wiens brieven me nog steeds een halve hartverzakking bezorgde uit angst dat ik herkeurd zou moeten worden en iets moest doen wat ik niet kon…Angst om weer met mijn rug tegen de muur te staan…een gevoel dat mij geheel niet onbekend was en waar ik eindelijk vanaf was. Ik had de slapende honden wakker gemaakt…en dat gaf wel even een lichte paniek. Maar de drang om in beweging te komen, liet zich niet beteugelen.
Vele gesprekken met UWV en het opleidingsinstituut en maanden later, kwam het verlossende woord: ik mocht de opleiding doen van het UWV met hun ondersteuning EN ik was door de opleiding zelf toegelaten!!!!
Dus als ervaringsdeskundige, mag ik mij nu ook professioneel scholen in een prachtig model dat, zoals ik zelf heb mogen ervaren, werkt bij ontwikkelingstrauma! Want hier zit ik dan…na vele jaren weinig tot geen activiteit:
-heb ik onlangs een workshop over kleuren gegeven op een vrouwenavond,
-heb ik afgelopen maand een meeting gehad met een groep hulpverleners die samen willen
werken om mensen met PTSS veroorzaakt door een religieuze achtergrond te ondersteunen
-en ga ik in April beginnen met de 2 jaar durende opleiding tot NARM therapeut!
Er gaat veel veranderen dit jaar in mijn leven en al is niet alles even leuk, ik ben eindelijk in staat ten volle in het leven te staan! Mijn hele leven lang: toen ik op mijzelf ging wonen, toen ik ging studeren, toen ik ging werken, had ik het gevoel dat ik eigenlijk nog helemaal niet toe was aan het volwassen leven. Dat is wat ontwikkelingstrauma met je kan doen. Maar nu voel ik dat ik er klaar voor ben, dat ik het aan kan…
En ik hoop dat mijn verhaal ook hoop geeft aan andere mensen die het gevoel hebben heel diep te zitten. Ik ben ongeveer 20 jaar bezig geweest om allerlei wegen te onderzoeken die hopelijk licht konden geven aan het einde van de donkere tunnel. Regelmatig verloor ik hoop omdat er maar geen vooruitgang leek te komen. Mijn verhaal was zo complex: denken en voelen was vervormd, ongezond en ook mijn lijf functioneerde niet goed. En ik ben maar zeer weinig mensen tegen gekomen die daar verstand van hebben: van het geheel, hoe dat in elkaar kan grijpen en elkaar beïnvloedt. En hoe dat je functioneren op elk gebied in je leven kan beïnvloeden. En dat is waar ik mij steeds meer op wil gaan richten…mensen met een vergelijkbaar complex verhaal helpen puzzelen, uitzoeken hoe het zit…want daar ben ik goed in. Ik heb het voor mezelf gedaan en hoop die ervaring in te mogen zetten voor anderen.
Ik zal weer actiever worden op mijn blog. Uiteraard zal ik meer vertellen over de opleiding die ik ga volgen, over het team waar ik mee samen ga werken en alle andere ontwikkelingen die plaats zullen vinden. Ik hoop binnenkort mijn nieuwe website te lanceren. Ik ben ook nog op zoek naar een nieuwe naam voor mijn bedrijf, maar daar kom ik nog niet uit. Dus ik houd het voorlopig bij “Jouw natuurlijke schoonheid”. Want uiteindelijk draait voor mij alles daar om: “Wie ben je en durf je dat te zijn en te leven? Trouw zijn aan je hart” DAT is jouw natuurlijke schoonheid!