Een van de lessen die zich de afgelopen periode ontvouwt in mij en die zich momenteel nog verder verdiept en versterkt, is precies wat ik zeg in de titel: Sometimes life is a bitch...(but you can learn to) deal with it!
Het leven is soms gewoon k.l.o.t.e....dat is een realiteit die we als mens maar moeilijk lijken te kunnen accepteren. Onze hele maatschappij, inclusief de hulpverlening, lijkt soms wel bezeten met de illusie van de maakbaarheid (waar ik het in mijn vorige blog ook al even over had).
'Als je maar goed genoeg je best doet, de juiste technieken, gedachten, gevoelens hebt...dan wordt het leven altijd leuk'. Alsof we altijd maar gelukkig en vol energie en blij moeten zijn. Maar de realiteit is dat dat onmogelijk is. Het leven is soms bar ingewikkeld, doet soms gewoon AU! Maar we stoppen er met zijn allen bakken energie in om dat confronterende feit te proberen te veranderen of op zijn minst te bezweren. Verspilde energie kom ik steeds meer achter. Er zijn allerlei eigenschappen in onszelf en gebeurtenissen van het leven die we niet kunnen controleren, hoe hard we ook proberen.
Wordt het niet tijd dat we met zijn allen leren en durven accepteren dat het leven met golfbewegingen komt? Dat je je soms super voelt, soms bagger en soms ergens tussenin. Dat dat zich afwisselt, soms wisselen die fases elkaar in snel tempo af en soms duurt zo'n lastige fase weken of maanden of zelfs jaren. And that sucks!!
Vechten tegen iets wat gewoon zo is, wat niet (of nauwelijks) te veranderen of beïnvloeden valt, is zwaar, deprimerend en brengt een fikse lading lijden met zich mee die niet hoeft! En ooooh man wat heb ik hier een hoop energie mee verspild en door geleden! Vechten tegen dat wat IS...
Maar wat dan?? Dat learn to deal with it....wat betekent dat dan?
Het is in ieder geval niet een manier om stiekem toch het leven lijdensvrij te maken. Lijden is nu eenmaal deel van het leven. Maar je kunt wel degelijk bepaalde vaardigheden leren en trainen om anders om te gaan MET het feit dat het leven soms zwaar valt.
Ik ben bezig met een training die ACT heet: Acceptance and Commitment Therapy/Training en die gaat onder andere heel erg hierover. Het is een soort vaardigheidstraining voor het leven. Het sluit prachtig aan bij de ontwikkeling die al gaande was in mijzelf en versterkt en verdiept dat. En ik merk het verschil! Ik heb nog steeds slechte dagen, dagen dat het leven me te zwaar is, me overweldigt, dat ik me rot voel, dat mijn hoofd maar niet wil stil worden en doorraast met 300 km/uur...maar waar ik eerder in gevecht ging daarmee, wilde dat het anders was en van alles probeerde om me anders te voelen...lukt het me steeds meer om aanwezig te zijn bij wat er op dat moment gebeurd, bij hoe ik me voel...Ik kan mezelf steeds meer met compassie benaderen 'ach koppie, moet je weer even razen' in plaats van 'stom hoofd, houd nou eens je waffel. Dit heeft toch geen zin'...Er is zachtheid en acceptatie van dat wat er in het moment is of niet is en zelfs als ik in mezelf weerstand voel...dan is DAT wat er dan is...de weerstand hoeft niet weg, die mag ik OOK voelen...
Het voelt alsof ik me mee kan laten varen op de golven van het leven en van mijn innerlijke gevoelstoestand...ik leer surfen en beweeg mee met de golven, zonder erin te verdrinken. En soms ga ik even kopje onder, maar er is ook vertrouwen dat ik weer boven water kom.
En deze veranderde houding maakt het leven zoveel minder zwaar. En heel heel soms betrap ik mezelf er zelfs op dat ik me kan verwonderen over de reikwijdte van mijn voelvermogen...dat ik me superfijn kan voelen EN dat ik me ongelofelijk ellendig kan voelen...dat ik er steeds minder bang voor ben en het kan ervaren. Het leven is soms nog steeds pittig, ik heb nu eenmaal een rugzakje met diepgaande gevolgen...maar ik ben er minder van onder de indruk. Dit is nu eenmaal mijn bagage en dat kan ik niet veranderen. Maar ik leer wel steeds soepeler ermee bewegen. En dat maakt een wereld van verschil in kwaliteit van leven!
Ja, sometimes life's a bitch...maar ook een bitch heeft kwaliteiten ;-) En juist die afwisseling van gevoelens, de herfst, de winter, de lente EN de zomer...samen VORMEN zij het leven. Inademen en uitademen zijn allebei nodig om te bestaan...Voorspoed en tegenspoed maken dat we een enorm scala aan gevoelens kunnen ervaren die ons leven verrijken...en op deze manier naar het leven kijken...DAT is iets dat je kunt oefenen!! Dat kun je leren. Dat is waar je invloed ligt, want dit gaat over JOU en jouw relatie met jezelf en met het leven. Het is maar net hoe JIJ je wilt verhouden tot jezelf en tot het leven...wat voor relatie wil jij daarmee en ben je bereid daarin te investeren? Want nee, dit is niet een trucje dat 1-2-3 verandering brengt. Dit is trainen zoals je voor een marathon traint...verschillende vaardigheden je eigen maken door te oefenen en te herhalen...en dan zouden jij en die bitch wel eens vriendjes kunnen worden ;-)