In het coachingstraject dat ik volg hebben we toegewerkt naar een levensmissie. Persoonlijk heb ik wat moeite met termen als missie, opdracht, taak of doel in dit verband. Het impliceert voor mij te veel een van hogerhand opgelegde opdracht en voor mij werkt dat verlammend. In mijn geloofsopvoeding stond de idee dat God een plan met je leven had centraal, met als gevolg dat ik alleen maar bezig was met proberen te achterhalen wat dat plan dan was, in plaats van te voelen en ontdekken van binnenuit wat mij drijft. Toch geloof ik wel dat iedereen een soort rode draad of thema heeft dat elke keer weer terugkomt in je leven. Als ik bv teruglees in mijn dagboeken draait het altijd om 'identiteit'- 'integriteit'- 'authenticiteit'- 'durven zijn'. Elke keer komen die thema's terug in verschillende bewoordingen. Het is mij duidelijk geworden dat dat mijn rode draad is, mijn thema. Deze vraag drijft mij voort, is verweven met de kern van wie ik ben: 'Wie ben ik en wat houd mij tegen om dat te zijn?' Zo kwamen we dus op mijn levensmissie. Er is nog een tweede deel dat meer betrekking heeft op mijn plek in de wereld en dus mijn werk. Maar nu wil ik eerst het eerste, persoonlijke deel bespreken:
“Ik voel mij vrij om trouw te zijn aan wie ik ben en te leven vanuit mijn hart”
Je kunt niet kiezen wat jou blij maakt, wat jouw passie doet stromen, waar je door geïntrigeerd bent, wat je raakt, waar of van wie je houdt of wat jou tot leven doet komen. Dat is inherent aan wie je bent, aan je aard. Dat is ingebakken of, voor degenen die in schepping geloven, zo ben je geschapen. En ik ben ervan overtuigd geraakt dat leven in harmonie met je hart de enige manier is om echt geluk, vrede en levenslust te ervaren. In de bijbel staat dat God alle dieren schiep naar hun aard en ze kunnen niet anders dan leven naar die aard. En voor ons mensen geldt datzelfde. Ik heb op zoveel manieren zelf ervaren en gezien bij anderen dat als dat op een of andere manier wordt onderdrukt, ontkent of veroordeeld, onbewust en bewust, dat gaat wringen. En dat kan ook niet anders, want je leeft niet in overeenstemming met die aard. Dat is alsof je verwacht dat een kat gaat blaffen...dat zal die kat nooit doen. Dat kan ie niet, een kat miauwt! Je bent wie je bent...als je anders probeert te zijn, je probeert aan te passen aan wat (je denkt dat) verwacht wordt dat werkt niet, dat gaat problemen geven. Dat kan zich uiten op verschillende manieren: je voelt je bijvoorbeeld niet gelukkig of ronduit depressief. Je kunt fysieke klachten ontwikkelen. Je energieniveau kan kelderen tot het punt dat je eigenlijk niks meer kunt. Er kan een knagend gevoel zijn dat altijd ergens in je achterhoofd zit. Het gevoel van leven dat in je stagneert. En tot het moment dat je dat stuk(je) van jezelf dat niet mocht zijn (her)ontdekt, herkent en erkent en gaat leren de rechtmatige plek terug te geven in je leven, blijft die stagnatie. Soms kost het (veel) tijd en het is zeker geen makkelijk proces. Maar uiteindelijk geeft zijn wie je bent een ontspanning, vrede en vreugde die absoluut de moeite waard is.
Trouw zijn aan wie je bent is wat mij betreft waar het leven om draait. Je wordt geboren als jezelf en sterft als jezelf...dat is alles wat je 'hebt'. Dat is wat je meebrengt in deze wereld, jouw unieke persoon. Het is tegelijk zo simpel en toch vaak zo ingewikkeld. In het leven is eigenlijk vanaf zeer jonge leeftijd alles er al op gericht om je te vormen naar een bepaalde verwachting. En bijna allemaal kennen we het gevoel dat we niet goed genoeg zijn, het gevoel dat we moeten passen in een bepaald beeld. Maar zijn wie je bent betekent dat je in je kracht staat, dat is authentiek zijn en een groter geschenk kun je jezelf niet geven, een groter geschenk kun je de wereld niet geven. Ik voel dit zo sterk, in het diepste van mijn wezen. Het besef dat dit de sleutel tot een vervuld leven is. Maar ik vind het lastig dat gevoel in woorden te gieten. Hoe meer ik ga voelen, hoe vaker ik om woorden verlegen ben. Want hoe verwoord je iets wat ten diepste eigenlijk alleen maar gevoeld kan worden??
Het (her)ontdekken van wie je bent en daar trouw aan zijn...dat is wat mij betreft het startpunt. Dat is de rode draad in mijn eigen leven en dat is waar ik in mijn werk mee bezig wil zijn. Ik zie dat niet als een einddoel, het is een reis...Mijn leven leren leven vanuit mijn zijn zoals zich dat op elk moment laat kennen. Dat is soms vreselijk moeilijk, maar er is ook niets mooiers als dat!
Ben jij trouw aan wie je bent?