Steeds meer besef ik, zowel in mijn eigen leven als in de contacten die ik heb met andere mensen, dat we allemaal zoeken en verlangen naar onvoorwaardelijke liefde. Om gezien en gekend te worden EN volkomen geaccepteerd te worden zoals we zijn.
En zo vaak ervaren we dat dat er niet lijkt te zijn en voelen we ons onzeker, niet geliefd, niet gezien en vragen we ons af wat er mis is met ons en of we stuk zijn.
Een van de onderwerpen waar ik me steeds meer in verdiep is hechtingsstijlen. De manier waarop we ons als kind (niet) hebben kunnen hechten aan onze ouders is bepalend voor hoe we onszelf, andere mensen en de wereld om ons heen ervaren en interpreteren.
Als er geen veilige hechting mogelijk was, heeft ons systeem het briljante vermogen om beschermende mechanismen in werking te stellen. Voor een kindje is een veilige omgeving namelijk van levensbelang. Een kindje is compleet afhankelijk van de ouders anders overleeft het niet. Het gaat dus werkelijk om doodsangst! Die mechanismen werken meestal, want als je dit leest en dit speelt bij jou...je bent er nog steeds! We zijn niet dood gegaan.
Helaas is het zo, dat juist die mechanismen die ons als kind zo hebben beschermd, het bijna onmogelijk of heel moeilijk maken in onze volwassenheid om ons veilig te voelen en liefde en verbinding te ervaren. Het mechanisme dat ons ooit beschermde, is nu een barrière tegen liefde geworden.
Maar je bent dus niet stuk! Dat is wat we vaak denken en hoe we vaak praten. Je diepste kern echter IS liefde en die is onaangetast. Je hebt alleen een bouwwerk daarom heen gebouwd waar je nu in gevangen zit en die het zo ingewikkeld maakt om verbinding en liefde te ervaren. Je hoeft je dus niet in allerlei bochten te wringen om 'beter' of 'heel' te worden...Het is 'slechts' een kwestie van ontdekken welke barrières in jou zijn, die te omarmen (want ze hebben hun werk goed gedaan en verdienen dankbaarheid!) en zo als het ware ze te doen smelten. Zo komt er steeds meer ruimte in jou vrij waardoor die liefde weer kan stromen, zowel naar buiten als naar binnen als binnenin jezelf. En dan zul je steeds meer ervaren dat er overal om je heen liefde is en deze ook kunnen ontvangen en ervaren!
Dit klinkt makkelijker als dat het is, daarom slechts ook tussen aanhalingstekens. Het is hard werken om die barrières los te laten en daar komen een hoop moeilijke emoties bij vrij. Het vraagt veel moed en geduld en tijd. Maar mijn persoonlijke ervaring is wel dat dit inderdaad zo werkt. En ik ben nog niet waar ik wil zijn. Voor mij is het mijn drijfveer en diepste verlangen...om me helemaal vrij te voelen om liefde te geven, te ervaren en te ontvangen. Om vanuit mijn hart, vanuit de pure liefde die daar woont, mijn leven te leiden.